قهوه موریس – سایفون (Siphon) که با نام وکیوم (Vacuum) نیز شناخته می‌شود، یکی از تماشایی‌ترین روش‌های دم‌آوری قهوه به شمار می‌آید.
نکته جالب این است که این دستگاه قدمتی بالاتر از دستگاه اسپرسو و فرنچ پرس دارد. سایفون در سال ۱۸۳۰ توسط یک آلمانی بنام لوئف (Loeff) طراحی و اختراع شد.
ولی طرح کامل‌تر آن در سال ۱۸۴۰ میلادی توسط یک خانم خانه‌دار فرانسوی بنام مادام وسو (Madame Vassieux) اختراع شد که با تلاش یک مهندس نیروی دریایی اسکاتلندی در سال ۱۸۵۶ کامل شد.
تا سال ۱۸۹۸ طرح‌های مختلفی برای سایفون ارائه می‌شد و بعضی از آن‌ها سیستم شعله خاموش‌کن نیز، داشتند.
در سال ۱۸۹۸ در آمریکا جیمز ون مارتر (James Van Marter) سایفون خود را مطرح کرد.
در سال ۱۹۳۴ سایفون در آمریکا از حباب‌های پیرکس ساخته شد و به نام سیلکس (Silex) تغییر نام یافت.
تا سال ۱۹۹۹ طرح‌های مختلفی با محوریت بهبود سیستم منبع گرمایی ارائه شد اما با بروز موج سوم قهوه، سایفون دوباره جان گرفت و تبدیل به یکی از نمادهای کافه‌های موج سوم شد.
امروزه شرکت‌های هاریو (Hario) و یاما (Yama) دو شرکت تولیدکننده معتبر این دم افزار قهوه در جهان محسوب می‌شوند.
اجزاء دستگاه سایفون
سایفون ها با هر شکل و ظاهری، اجزای ثابتی دارند که در همه انواع آن‌ها موجود است.
محفظه شیشه‌ای لوله دار که در نوع رایج سایفون همان محفظه بالایی است و قهوه در آن ریخته می‌شود و دارای درب مخصوصی است و زمانی که بخواهیم محفظه را روی میز کار بگذاریم این درب به‌عنوان پایه عمل می‌کند.
فیلتر که در انتهای محفظه شیشه‌ای بالایی به کمک فنری لبه‌دار تعبیه شده است.
محفظه شیشه‌ای زیرین که در تماس با منبع گرمایی است و آب در آن قرار می‌گیرد.
پایه نگه‌دارنده که محفظه زیرین بر روی آن سوار می‌شود و با فاصله‌ای استاندارد از سطح طراحی‌شده است.
منبع گرمایی که کاربرد آن دما دادن آب است و در زیر محفظه زیرین قرار دارد.