قهوه موریس – اسیدیته قهوه یکی از واژه‌ها در صنعت قهوه است که مناقشه بر روی آن بسیار زیاد است. اسیدیته برای برخی یادآور طعم‌های ترش و تیز و برای برخی دیگر موجب بروز ویژگی‌هایی تقدیر آمیز و احترام‌برانگیز است. یک اسیدیته مناسب و پیچیده همواره می‌تواند طعم یادهای دلپذیری را برای قهوه نوشان به ارمغان بیاورد و بر همین اساس است که افرادی که درزمینه‌ی قهوه‌های اسپیشیالیتی حرفه‌ای هستند، همیشه از آن به‌عنوان یک ویژگی‌ای مثبت برای اسیدیته قهوه و دم‌آوری یاد می‌کنند.
شناخت قهوه مصرفی و اسیدیته قهوه و دم‌آوری
تنها زمانی می‌توانید در فرآیند دم‌آوری قهوه یک ویژگی را برجسته کنید که آن ویژگی درون دانه‌ی قهوه شما از ابتدا وجود داشته باشد و برای این امر می‌بایست دانه‌ی قهوه مورد مصرف خود را به‌درستی بشناسید.
اطلاع از سخت و یا نرم بودن دانه‌ی قهوه نخستین گام در شناخت قهوه است. قهوه‌های سخت در مزارعی با دمای پایین‌تر رشد می‌کنند که عموماً دارای ارتفاع بیشتری می‌باشند و به‌طور کل می‌توان گفت، قهوه‌های سخت، طعم میوه‌ای و اسیدیته بیشتری را هم دارا می‌باشند.
دومین گام دانستن نوع فرآوری دانه‌ی قهوه است که به کدام روش فرآوری شسته، طبیعی و یا عسلی صورت گرفته است. در این مرحله است که دانه‌ی قهوه از گیلاس آن جدا می‌شود و می‌توان گفت مهم‌ترین تأثیر در طعم قهوه در این مرحله به وجود می‌آید. فرآوری‌های طبیعی و عسلی اگر به‌درُستی انجام‌پذیرند، شیرینی و بادی بیشتری دارند، درحالی‌که فرآوری شسته منجر به قهوه‌ای تمیزتر می‌شود که اسیدیته پیچیده‌تری را نیز داراست.
گام بعدی مرحله رُست قهوه است و اینکه چه نوع رُستی صورت گرفته است. دارک، متوسط یا لایت؟ قهوه‌ای با رُست دارک اغلب طعمی تلخ‌تر دارد، درحالی‌که رُست‌های لایت تر اسیدیته بیشتری از قهوه را به نمایش می‌گذارند.
آب به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین عوامل بر اسیدیته قهوه و دم‌آوری
آب 94 تا 98 درصد قهوه مصرفی را تشکیل می‌دهد و بر همین اساس، عطروطعم قهوه‌ی شما بیش از هر چیزی تحت تأثیر آبی است که در حین دم کردن قهوه از آن استفاده می‌کنید و شناخت میزان سختی آب در دم‌آوری و میزان اسیدیته قهوه مهم است. چراکه آب سخت دارای مواد معدنی زیادی نظیر منیزیم و کلسیم است که کیفیت قهوه‌ی شمارا به‌شدت تحت تأثیر خود قرار می‌دهند. از سوی دیگر، آب نرم، دارای میزان زیادی سدیم است و وجود سدیم در آب، اسیدیته قهوه را برجسته‌تر می‌کند. این نکته به این معنا نیست که آب نرم همواره برای دم‌آوری قهوه مناسب‌تر است چراکه آبی که دارای میزان زیادی از کلسیم و منیزیم است (آب سخت) منجر به عصاره‌گیری طعم‌های بیشتری از قهوه می‌شود.
درُست است که آب مهم‌ترین جز در دم‌آوری قهوه‌ی شماست، اما درنهایت این ترکیب قهوه و آب است که طعم نهایی را رقم میزند. ترکیب آب و قهوه عصاره‌گیری نهایی را موجب می‌شود. میزان قهوه و آب، مدت‌زمان دم‌آوری، اندازه‌ی آسیاب قهوه، دمای آب و همه‌ی این‌ها تعیین‌کننده‌ی ترکیبات عصاره گیره شده‌ی نهایی هستند.
در اوایل فرآیند عصاره‌گیری، شما اسیدهای میوه‌ای را دریافت خواهید کرد. بعدازآن نوبت به شیرینی و سپس تعادل در طعم می‌رسد و درنهایت، هم به تلخی می‌رسیم. بدین معنا که هرچه زمان عصاره‌گیریمان کمتر باشد، میزان تلخی قهوه کمتر است و آنچه بیشتر ما از قهوه‌مان می‌خواهیم ترکیبی از این‌هاست: شیرینی، تعادل، بادی و میزان مناسبی از اسیدیته.