قهوه ترک

قهوه ترک عربیکا 70 درصد به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین انواع قهوه در جهان همواره با روش‌های دم‌آوری قهوه به صورت سنتی می‌شود.

ریختن قهوه آسیاب شده در ظروف فلزی که جذوه یا ایبریک نامیده می‌شود بر روی حرارت قرار می‌گیرد

و این درجه حرارت در پروسه دم کردن افزایش می‌یابد.

این روش دم کردن قهوه ترک را از دیگر روش‌های دم‌آوری قهوه که حرارت در آن‌ها ثابت است – همچون دم کردن اسپرسو- و یا کاهش تدریجی حرارت – همچون فرنچ پرس و پور آور (Pour-over)- جدا می‌کند.

برای این پروسه می‌بایست از قهوه‌هایی با رُست یا برشته‌کاری روشن یا متوسط استفاده کرد.

دانستنی های انواع قهوه ی ترک

در خصوص ورود و تاریخ رسیدن قهوه به امپراتوری عثمانی چند روایت مختلف وجود دارد .

بر اساس مکتوبات تاریخی به نظر می‌رسد در میان سال‌های 1511 تا 1555 میلادی از طریق زائران مسلمان

و حجاج و یا حکمرانان یمنی یا قاهره به استانبول وارد عثمانی شده است.

روایت دیگری که از دیگر روایات مستندتر است، افتتاح نخستین قهوه‌خانه در استانبول به دست دو برابر دمشقی

از شام (سوریه امروز) به نام‌های حَکم و شمس در سال 1555 در محله تهته کله (tahtakale)،

بازمی‌گردد و تعداد قهوه‌خانه‌ها در کمتر از 15 سال به 600 قهوه‌خانه می‌رسد.

آنچه امروزه به‌عنوان قهوه ترک می‌شناسیم در کشورهای عربی، قبرس، بوسنی، ارمنستان

و یونان با یدک کشیدن نام آن کشورها شناخته می‌شود.

فارغ از نام این نوع قهوه، روش دم‌آوری و عصاره‌گیری آن از سابه‌ی قهوه و حرارت دادن آن در ظروف مخصوص مسی و قلع اندود

و ترکیب آن با آب یا شیر است.

در ترکیه نوشیدنی‌های گرم متنوعی در زیرمجموعه قهوه ترک قرار می‌گیرند.

بعضی از آن‌ها حتی بدون استفاده از دانه قهوه تهیه و عرضه می‌شوند.