تجارت مستقیم قهوه یک مدل تجارت قهوه است که نوید زنجیره ارزش قوی‌تری را می‌دهد که با به حداقل رساندن تعداد واسطه‌ها حاصل می‌شود. این مفهومی است که به‌شدت با ایدئال‌های فرهنگ قهوه موج سوم مرتبط است که اغلب به‌عنوان ابزاری برای فعال کردن «قهوه رابطه‌ای» مورداستفاده قرار می‌گیرد، جایی که تولیدکننده و خریدار برای بهبود شفافیت، ردیابی و کیفیت به‌طور مستقیم در ارتباط هستند.
قطع خریداران و فروشندگان «واسطه» سنتی برای بهبود ارتباط مستقیم و به حداکثر رساندن سود در هر دو طرف منطقی است و ازنظر تئوری عالی به نظر می‌رسد.
بااین‌حال، در عمل، تجارت مستقیم قهوه همیشه ساده نیست و بیشتر اوقات، تولیدکنندگان در صورت عدم موفقیت، عمده کسری‌های آن را متحمل می‌شوند.
برای درک بهتر نحوه تجارت، با ریکاردو اوتروس از Supracafé، کانی Kolosvary از کافه Femenino و بلانکا کاسترو از اتحادیه بین‌المللی قهوه زنان صحبت کردم که در ادامه می‌خوانیم:
تجارت مستقیم چیست؟
تجارت مستقیم به‌عنوان اصطلاحی كه توسط دستگاه‌های برشته كننده قهوه برای توصیف عمل خرید مستقیم از تولیدكنندگان به كار می‌رود،
شروع‌شده است كه هدف آن از بین بردن نقش سنتی صادركننده و واردكننده است.
این یک روش تجارت قهوه است که بر رابطه مستقیم بین تولیدکننده و خریدار برای بهبود ارتباطات، کیفیت، شفافیت و پایداری متمرکز است.
تجارت مستقیم ابتدا در پاسخ به زنجیره تأمین قهوه که به‌طور سنتی تقسیم‌شده است، به وجود آمد
که در طول تاریخ به دلیل شفافیت کم و قابل‌ردیابی موردانتقاد قرار گرفته است.
درحالی‌که همه‌چیز تغییر می‌کند، در مدل سنتی، تولیدکنندگان قهوه قدرت مذاکره کمتری دارند، سود کمتری دارند و تعامل با سیستم‌های کنترل کیفیت یا تولید پایدار دشوارتر است.
تأمین اخلاقی قهوه در تجارت
این زنجیره تأمین قطع‌شده اختلاف بین تولیدکننده و مصرف‌کننده را نیز گسترش می‌دهد که می‌تواند احتمال تأمین اخلاقی قهوه را کاهش دهد.
طبق گفته منشور قهوه اخلاقی، طرفداران تجارت مستقیم ادعا می‌کنند که این مدل روابط متقابل سودمند و محترمانه‌ای را بین خریداران و تولیدکنندگان یا تعاونی‌های منفرد ایجاد می‌کند.
بعضی از رستری‌ها نیز ممکن است این کار را انتخاب کنند زیرا می‌خواهند کنترل بیشتری بر روی هر یک از متغیرها داشته باشند.
این از کیفیت قهوه گرفته تا مسائل اجتماعی و نگرانی‌های زیست‌محیطی در مبدأ است.
مهم است که به یاد داشته باشید تجارت یک رویکرد است و نه یک مجوز.
این بدان معنی است که وقتی برچسب «محصول تجارت مستقیم» را روی بسته‌بندی قهوه مشاهده می‌کنید، لزوماً به این معنی نیست که هیچ واسطه‌ای در این کار دخیل نیست.
فقط به این صورت که خریدار یا رستر در برخی ظرفیت‌ها با تولیدکننده ارتباط مستقیم دارد.
برخی از رستری‌ها برای جلوگیری از سردرگمی از استفاده کامل از برچسب خودداری می‌کنند، درحالی‌که دیگران آن را آزادتر تفسیر و اجرا می‌کنند.
ریكاردو اتروس رئیس و مدیرکل Supracafé، می‌گوید که بسیار نادر است که به یک مدل تجارت مستقیم «واقعی» برسیم.
او می‌گوید: «همیشه افرادی در این بین هستند.»
از طریق مدل‌های تجارت مستقیم، تولیدکننده و مصرف‌کننده در مورد قیمت و کیفیت بحث می‌کنند، اما هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید که مستقیم از تولیدکننده خریداری می‌کند.
یک کسب‌وکار با نگهداری بالا و اغلب با خطر بالا
تجارت مستقیم قهوه هم به تولیدكنندگان و هم به خریداران نیاز دارد تا به مهارت‌ها و منابع خاصی دسترسی داشته باشند تا بتوانند به‌طور مؤثر عمل كنند. بدون این موارد، معامله می‌تواند به‌راحتی نابود شود و هر دو طرف در معرض خطر و آسیب‌پذیری قرار می‌گیرند.
علاوه بر این، ازآنجاکه مدل تجارت مستقیم قهوه از وضعیت تجارت قهوه فاصله زیادی دارد، متعاقباً فاقد مقررات و چارچوب‌های قبلی برای محافظت از طرف‌های درگیر است.
خطرات
وقتی دو تجارت کوچک در تجارت غیرقانونی شرکت می‌کنند، بسیاری از مسائل ممکن است به وجود آید. برخی از خطرات اصلی مرتبط با تجارت مستقیم قهوه عبارت‌اند از:
مسائل مربوط به قرارداد و پرداخت
با مقررات کمتر و فقدان قراردادهای استاندارد، خطر در هر دو طرف زیاد است. این بدان معناست که تولیدکننده می‌تواند در پایان بدون پرداخت و خریدار می‌تواند بدون محصول باشند.
تحویل یا کیفیت غیرقابل‌اعتماد
قهوه ممکن است کمتر از انتظار باشد و بدون مقررات، هیچ شبکه ایمنی وجود ندارد. این بدان معنی است که تولیدکننده و خریدار می‌توانند در معرض خطر مالی قرار گیرند.
بوروکراسی و تدارکات غیرقابل‌کنترل
با درگیر شدن طرفین کمتر، مسئولیت مدیریت مدارک خواستار و تدارکات پیچیده بر عهده هر یک از دو بازیگر است. غالباً چنین اتفاقی می‌افتد که یکی یا هر دو از مهارت‌ها و منابع کافی برای کنترل این حجم کار اضافی برخوردار نیستند.
تشریفات کمتر
تمرکز بر روابط گاهی اوقات می‌تواند منجر به اقدامات غیررسمی و فقدان قوانین، سازماندهی و پاسخگویی شود. این همچنین بدان معنی است که اگر مدیریت تغییر کند، واگذاری مشکل‌تر می‌شود.
کاهش انعطاف‌پذیری
به‌طورکلی، مقیاس کوچکتر تجارت مستقیم قهوه معمولاً به این معنی است که اندازه عملیات (و بنابراین منابع و نقدینگی مالی) محدودتر می‌شوند. این بدان معنی است که اگر مشکلی پیش بیاید، تولیدکننده و خریدار ظرفیت کمتری برای جذب خطردارند.
فاصله‌ها
تجارت مستقیم قهوه نیاز به‌وقت و تلاش دارد. بااین‌حال، برای بسیاری از افراد، مهارت‌ها، منابع و اطلاعات موردنیاز به این معنی است که بازگشت سرمایه گاهی ارزش ندارد.
کانی کولوسواری مدیر کافه فمنینو با شرکت بازرگانی محصولات ارگانیک است.
وی «خلأ» های زیر را مشخص می‌کند که هم تولیدکنندگان و هم خریداران می‌توانند از آن رنج ببرند.
اندازه عملیات
در مدل‌های تجارت مستقیم قهوه، اگر ظرفیت تولید پایین باشد، ممکن است تنوع محصول کم شود، مانند بسیاری از گروه‌های تولیدکننده کوچک. این امر خطر را به‌طور چشمگیری برای تولیدکننده و رستری‌ها افزایش می‌دهد.
کانی می‌گوید: «این می‌تواند موقعیت شکننده‌ای باشد.
اگر تولیدکننده نتوانند به تعهد خود عمل کنند، مکان‌های تولید بیشتر و خریداران بیشتر باعث تقویت هر دو طرف معادله می‌شوند.»
فعالیت‌ها نیز به‌ندرت قابل مقیاس هستند و ممکن است پایین بودن ظرفیت خرید یا فروش درنهایت برای هیچ‌یک از طرف‌ها ارزش نداشته باشد.
علاوه بر این، خرید مقادیر کم از مبدأ به‌طورکلی گران‌تر است و هزینه حمل‌ونقل به‌تنهایی می‌تواند سود را به همراه نداشته باشد.
سواد مالی
كانی می‌گوید: «گروه‌های تولیدكننده كوچك از بسیاری از كشاورزان تشكیل شده‌اند كه ممكن است منابعی برای دفاع از خود داشته باشند یا نداشته باشند.
به‌عنوان‌مثال، عدم دانش در مورد بازار قهوه می‌تواند مانعی جدی برای مذاکرات باشد،
مگر اینکه سازمان شخصی را با این مجموعه مهارت‌ها در اختیار داشته باشد.»
درک موضوعات دیگر مانند عملیات زنجیره تأمین، تأمین مالی، پیش تأمین مالی، ریسک و نقدینگی (که برای تجارت هر کالایی بسیار مهم است)
حتی برای بسیاری از تولیدکنندگان و رستوران‌هایی که در مقیاس کوچکتر کار می‌کنند، کمتر قابل‌دسترسی است.
ارتباطات
تولیدکنندگان اغلب در معرض «شکاف دیجیتالی» قرار دارند.
دسترسی غیرقابل‌اعتماد به اینترنت و دریافت بد تلفن همراه می‌تواند ارتباطات را بسیار دشوار کند.
موانع زبانی و فرهنگی نیز موانع مشترک طرفین است و می‌تواند منبع اصلی مشکلات باشد.
شبکه بازار
كانی توضیح می‌دهد: «برای یك كشاورز مقیاس كوچك در یك جامعه دورافتاده در پرو بسیار دشوار است كه بتواند بدون كمك مستقیماً با یك رستر در مقیاس كوچك، سیاتل تماس پیدا كند.»
کشاورزان خرده‌مالک غالباً فاقد شبکه در بازار قهوه و ابزارهایی برای بهبود آن هستند
که اغلب شامل استفاده گسترده از رسانه‌های اجتماعی و اینترنت است.
سختی‌های مشابهی نیز برای رستری‌ها وجود دارد. ایجاد یک شبکه جهانی از تولیدکنندگان قابل‌اعتماد و ارائه‌دهنده کیفیت، گواهینامه‌ها و قیمت‌ها مطابق با انتظاراتشان کار ساده‌ای نیست.
تجارت مستقیم قهوه یک مدل تجارت قهوه است که نوید زنجیره ارزش قوی‌تری را می‌دهد که با به حداقل رساندن تعداد واسطه‌ها حاصل می‌شود. این مفهومی است که به‌شدت با ایدئال‌های فرهنگ قهوه موج سوم مرتبط است که اغلب به‌عنوان ابزاری برای فعال کردن «قهوه رابطه‌ای» مورداستفاده قرار می‌گیرد، جایی که تولیدکننده و خریدار برای بهبود شفافیت، ردیابی و کیفیت به‌طور مستقیم در ارتباط هستند.
برای کار در سیستم تجارت مستقیم قهوه به چه چیزی نیاز دارید؟
برای کارکرد آن، باید خلأهای ذکرشده در بالا برطرف شود. بااین‌وجود، فراتر از آن، كانی می‌گوید كه چند مدل غیرقابل‌مذاکره وجود دارد كه اگر مدل تجارت مستقیم به‌طور مؤثر عمل كند، باید وجود داشته باشد.
اولاً، او می‌گوید: «برای تجارت خوب، شما نیاز به ارتباط عالی دارید.» او یادآوری می‌کند که کافه فمنینو قبلاً با گروهی از تولیدکنندگان بولیوی همکاری داشته است. بااین‌حال، او می‌گوید: «ناگهان، رهبری تعاونی تغییر کرد و [بسیاری از مهارت‌های آن‌ها] با آن‌ها باقی‌مانده بود، بنابراین فروش قهوه از دست رفت و به تولیدکنندگان آسیب رساند.»
فراتر از این مهارت‌های کلیدی، توانایی برقراری ارتباط در مورد کالای مورد معامله نیز ضروری است.
بااین‌حال، این به‌طورکلی نیاز به درک عمیق از کیفیت قهوه، تولید، روش‌های فرآوری و برنامه‌های صدور گواهینامه دارد که همیشه برای بسیاری از برشته کننده‌ها و تولیدکنندگان کوچکتر در دسترس نیست.
برای خریدار، طیف وسیعی از مهارت‌های مشابه مهم وجود دارد که باید در آن‌ها وجود داشته باشد.
سیستم‌های واردات تدارکات، گواهینامه‌ها و گروهی برای تدارکات صادراتی مانند حمل‌ونقل، فریز و ذخیره‌سازی نیز در زمین هستند.
همچنین طبق گفته كانی، حداقل یك نفر مجبور است كه به امور لجستیك، كنترل كیفیت، پیش مالی، فاكتور، بیمه و ارتباطات اختصاص یابد.
تجارت میانی یا سنتی منسوخ یا ضروری؟
در طول سال‌ها، تاجران قهوه به دلیل نقش خود در زنجیره تأمین موردانتقاد قرار گرفته‌اند که برخی آن را غیرضروری می‌دانند.
تجارت مستقیم قهوه در پاسخ به آن ایجاد شد: ایده‌ای که می‌تواند واسطه را برطرف کند تا سود و روابط را برای دیگران بهبود بخشد.
اما درک‌ها – و نقش‌ها – در حال تغییر هستند. بلانکا کاسترو مدیر بخش اتحادیه بین‌المللی قهوه زنان (IWCA) می‌گوید:
«صادرکنندگان و واردکنندگان فهمیدند که کیفیت بهتر قیمت بهتری دارد و اکنون تولیدکنندگان نیز چنین می‌کنند.»
از نظر تئوری، تجارت مستقیم امکان گفتگویی را فراهم می‌کند که تولیدکنندگان را قادر می‌سازد کیفیت محصول خود را درک و بهبود بخشند و درنهایت قیمت بهتری دریافت کنند.
بااین‌حال، خریداران و تولیدکنندگان هر دو به دانش و مهارت‌های ارتباطی موردنیاز برای مکالمه بسیار فنی در مورد قهوه نیاز دارند و آن جایی است که تاجران وارد می‌شوند.
واسطه‌ها همچنین مهارت‌ها، شبکه و ظرفیت ریسک را دارند که ممکن است در دسترس تولیدکنندگان یا خریداران نباشد.
بلانکا می‌پرسد: «بدون واسطه، چه کسی گیلاس را از تولید کننده‌ای در Huehuetenango در ارتفاعات گواتمالای غربی می‌گیرد؟»
تأثیر کرونا بر تجارت مستقیم قهوه
کانی می‌گوید که در طول Covid-19، این امر خصوصاً اهمیت پیدا کرد.
«هنگامی‌که کافی‌شاپ‌ها در ماه مارس در ایالات‌متحده تعطیل شدند، درست زمانی بود که محصولات جدید برای ورود آماده می‌شدند.»
«تعطیلی باعث وقفه یک‌ماهه در زنجیره تأمین ایالات‌متحده شد و قهوه جایی برای رفتن نداشت.
خوشبختانه، به دلیل تنوع، می‌توانیم آن را به مکان‌های دیگری که هنوز مغازه‌ها باز هستند منتقل کنیم
و مشتریان رستر ما نیز با فروش آنلاین بیشتر تنظیم می‌شوند، اما بازهم زمان تأخیر وجود داشت.»
«ما به دلیل طیف متنوعی از رسترهایی که به آن‌ها می‌فروشیم، توانستیم همه‌چیز را تغییر دهیم و همه‌چیز را حرکت دهیم.
بااین‌حال، اگر یک رستر تنها آن وضعیت را تجربه کند، ممکن است تأثیر تأخیر [بر تولیدکننده] بسیار عمیق‌تر باشد.»
ریكاردو می‌گوید شفافیت و روابط خوب به‌جای حذف واسطه‌ها، عناصر واقعاً دگرگون‌کننده مدل تجارت مستقیم قهوه هستند.
او می‌گوید: «واسطه‌ها لازم هستند. آن‌ها به خریدار، اطلاعات محلی در مورد تولیدکنندگان، کیفیت موجود، قیمت بازار، زمان برداشت و … را ارائه می‌دهند.
برای تولیدکننده، آن‌ها تجارت و دانش مالی، انبارداری، بسته‌بندی، تدارکات و یک شبکه خریدار را ارائه می‌دهند.»
هر بازیگر زنجیره تأمین نقاط قوت و ضعف خاص خود را دارد.
تولیدکنندگان زمین و روند پرورش قهوه را می‌دانند. رسترها در افزودن ارزش و باز کردن کیفیت در قهوه سبز بسیار عالی هستند.
بازرگانان درزمینهٔ مدیریت ریسک، برنامه‌ریزی تدارکات، ارتباطات و آوردن شبکه‌ای از خریداران خبره هستند.
درنهایت، هر بازیگر مجموعه‌ای منحصربه‌فرد از مهارت‌ها را به میز می‌آورد.
آیا یک مدل ترکیبی می‌تواند برای همه مفید باشد؟
کانی و بلانکا اصرار دارند که رابطه و گفتگویی که تجارت مستقیم قهوه را مشخص می‌کند برای تجارت قهوه بسیار مهم است.
آن‌ها آموزش ارزشمندی را در دو طرف زنجیره تأمین ارائه می‌دهند که تجارت بهتر و قهوه بهتر را امکان‌پذیر می‌کند.
اگر معامله گران لازم باشند، پس باید همان سطح ردیابی و شفافیت را در مذاکرات – با اشاره به پتانسیل یک مدل ترکیبی – هدف قرار دهند.
بلانکا می‌گوید که امروزه رسترهای مدرن ترجیح می‌دهند با تولیدکنندگان ملاقات کنند، وضعیت آن‌ها را کنترل کنند و منشأ آن را درک کنند.
او می‌گوید، حتی اگر آن‌ها هنوز هم به واسطه‌هایی برای اداره تدارکات نیاز داشته باشند، این هنوز نوعی تجارت مستقیم است.
درحالی‌که ایده تجارت مستقیم با حذف واسطه‌ها آغاز شد، امروز تمرکز بر روی گفتگوی خوب و شفافیت بالا آغاز شده است.
آموزش یک موضوع فوق‌العاده مهم در بخش قهوه است و با تمرکز بیشتر روی نحوه تجارت قهوه و کمتر در طولانی یا کوتاه بودن زنجیره، همه می‌توانند از این مزایا بهره‌مند شوند.
در آخر اینکه امروزه تجارت مستقیم به معنای قطع واسطه نیست، بلکه در عوض، قرار دادن بازیگران زنجیره تأمین در کانون توجه و قرار دادن ارزش مناسب آن سرویس، بدون بهره‌برداری است.